قاعدتا وبلاگ نویسی با این انگیزه صورت می‌گیرد که توسط دیگرانی خوانده شویم. بنظرم خیلی مسخره است کسی بگوید برای دل خودم وبلاگ می‌نویسم. من معمولا به این افراد توصیه می‌کنم بهتر است توی دفترچه‌ی خاطرات یا یادداشت‌شان بنویسند.
خوب با این پیش‌فرض، در وبلاگ نویسی مخاطب اهمیت خاصی پیدا می‌کند. لُری‌اش اینکه باید جوری نوشت که خوانده شود. بنظرم با استعاره‌ی “بازار”، موضوع واضح‌تر خواهد شد. دنیای سایبرنتیک مثل یک بازار کاملا آزاد است. هرکسی به فراخور خودش محصولاتش -که همان محتوای تولید شده‌اش است- را عرضه کرده و سعی می‌کند مشتری‌های بیشتری را جذب کند.