دسته: فعاليت های بشر دوستانه

حودم این آگهی را امروز دیدم. هنوز هم دیر نشده. اگه خواستید مشارکت کنید، بسم‌الله.

انجمن حمایت از حقوق کودکان در نظر دارد همزمان با فرارسیدن شب یلدا و شروع فصل سرما، حد اقل‌های پوشش زمستانی را به کودکان کار و خیابان اهداء کند. علاقمندان جهت کمک به این طرح می توانند اقلام اهدایی خود که شامل کلاه، دستکش و شال‌گردن است را تا تاریخ ۲۹ آذرماه به دفتر انجمن حمایت از حقوق کودکان برسانند و جهت کمک نقدی هم معادل ریالی کمک خود را به حساب انجمن واریز کنند .لطفا خرید‌ها برای سایز 5 تا 15 ساله ها انجام دهید.

اطلاعات بیشتر

وقتی یه عده جوون که همه سمپادین و اکثرا دانشجو با یه گروه دارن یعنی یه نيروی عظيم که می تونه کوه رو هم جابجا کنه.

نه، قرار نيست که بريم کوه، قله ی دماوند هم قرار نيست که آرم سمپاد بر قله اش حک بشه.

قراره اين بار دسته جمعی، کار خير انجام دهيم واسش هم «رها» رو شکل دادیم.

اين هم درباره ی «رها»

اولين برنامه مان هم شرکت در بازارچه ی خیریه ی «بنياد امور ميماری های خاص» است که اطلاعتش در همين لينک موجوده.

و اما چند نکته:

1- قرار ما روز دوشنبه 27 ارديبهشت، ساعت 10، جلوی درب ورودی

2- قيمت بليت ورودی 10 هزار تومان است که تماما صرف امور خيريه می شود و البته ممکن روز دوشنبه، کمتر شود.

3- لطفا کسانی که می آيند يا بر روی اين پست يا روی وبلاگ «رها» کامنت بگذارند يا با تلفن يا اس ام اس به اینجانب اطلاع دهند.

منتظر ديدار يکايکتان هستيم.

گروه خيريه «رها»

می گویند زمانی که قرار بود دادگاه لاهه برای رسیدگی به دعاوی انگلیس در ماجرای ملی شدن صنعت نفت تشکیل شود، دکتر مصدق با هیات همراه زودتر از موقع به محل رفت. در حالی که پیشاپیش جای نشستن همه ی شرکت کنندگان تعیین شده بود، دکتر مصدق رفت و به نمایندگی هیات ایران روی صندلی نماینده انگلستان نشست.
قبل از شروع جلسه، یکی دو بار به دکتر مصدق گفتند که اینجا برای نماینده هیات انگلیسی در نظر گرفته شده و جای شما آن جاست، اما پیرمرد توجهی نکرد و روی همان صندلی نشست. جلسه داشت شروع می شد و نماینده هیات انگلیس روبروی دکتر مصدق منتظر ایستاده بود تا بلکه بلند شود و روی صندلی خویش بنشیند، اما پیرمرد اصلاً نگاهش هم نمی کرد.
جلسه شروع شد و قاضی رسیدگی کننده به مصدق رو کرد و گفت که شما جای نماینده انگلستان نشسته اید، جای شما آن جاست. کم کم ماجرا داشت پیچیده می شد و بیخ پیدا می کرد که مصدق بالاخره به صدا در آمد و گفت:
“شما فکر می کنید نمی دانیم صندلی ما کجاست و صندلی نماینده هیات انگلیس کدام است؟ نه جناب رییس، خوب می دانیم جایمان کدام است. اما علت اینکه چند دقیقه ای روی صندلی دوستان نشستم به خاطر این بود تا دوستان بدانند بر جای دیگران نشستن یعنی چه؟ او اضافه کرد که سال های سال است دولت انگلستان در سرزمین ما خیمه زده و کم کم یادشان رفته که جایشان این جا نیست و ایران سرزمین آبا و اجدادی ماست نه سرزمین آنان.”
سکوتی عمیق فضای دادگاه را احاطه کرده بود و دکتر مصدق بعد از پایان سخنانش کمی سکوت کرد و آرام بلند شد و به روی صندلی خویش قرار گرفت.
با همین ابتکار و حرکت، عجیب بود که تا انتهای نشست، فضای جلسه تحت تاثیر مستقیم این رفتار پیرمرد قرار گرفته بود و در نهایت نیز انگلستان محکوم شد.

از اين لينک!

چندین سال پیش ؛ دختری نابینا زندگی میکرد که به خاطر نابینا بودن از خویش متنفر بود ؛ او از همه نفرت داشت الی نامزدش.

روزی دختر به پسر گفت :

« اگر روزی بتواند دنیا را ببیند، آن روز روز ازدواجشان خواهد بود .»

تا اینکه سر انجام شانسی به او روی آورد و شخصی حاضر شد تا یک جفت چشم به دختر اهدا کند. آنگاه بود که توانست همه چیز از جمله نامزدش را ببیند .

پسر شادمانه از دختر پرسید :

«  آیا زمان ازدواج ما فرا رسیده ؟ »

دختر وقتی دید پسر نابینا است ؛ شوکه شد ؛ بنابر این در پاسخ گفت :

« متاسفم ؛ نمی توانم با تو ازدواج کنم. آخر تو نابینائی .»

پسر در حالی که به پهنای صورتش اشک می ریخت ؛ سرش را به پائین انداخت و از کنار تخت دور شد و بعد رو به سوی دختر کرد و گفت :

« بسیار خوب ؛ فقط از تو خواهش میکنم  ؛ مراقب چشمان من باشی .»