ذات و صفت

5 دیدگاه در “ذات و صفت”

1. خیلی سنگین شروع کردید مهدیه خانم، حقیقتش من که نفهمیدم دقیقا موضوع چیه، اگه ممکنه یه مقدار بیشتر راهنمایی کنید.

2. راستش من خودم هم در فهم آن با مشکل روبرو بودم.
   این رباعی را اینجا گذاشتم تا شاید از طریق گفتگو و شنیدن نظرات مختلف فهم بهتری حاصل شود.
   برداشتی که من از آن دارم اینگونه است:
   همه انسان ها از آنجا که مخلوق خداوندند در ذات مشترکند و و تا زمانی که بر اساس فطرت خود رفتار کنند در صلح و صفایند وآن مایه رشد و شکوفایی انسان خواهد شد ولی آنگاه که بر اساس صفات که در انسان های مختلف متغیر است رفتار کند و ذات خود را فراموش کند دچار رکود خواهد شد. ولی هنگامی که آن صفات را کنار بگذارد و به ذات خود برگردد همچو دانه ای قابلیت رشد و بالندگی خواهد داشت.
   البته ممکن است برداشت من اشتباه باشد.تصحیح کنید

3. از راهنمایی متشکرم.
   یه سوال، آیا صفات ذات به ننهایی می تواند اسباب زندگی انسان در عصر کنونی را تامین کند؟

4. خواهش می کنم
   ابتدا امیدوارم منظورتان را از صفات ذات، خوب متوجه شده باشم…
   همه ما وقتی به دنیا می آییم براساس فطرت و ذات خود رفتار می کنیم.بعدها با گذشت زمان و بر اثر تربیت خانوادگی،تاثیرات محیطی و … انسان و رفتارهای او تغییر می کند.
   البته رفتار براساس فطرت و ذات در جامعه اکنون به نظر امری بسیار دشوار است و ممکن است فرد با مشکلات زیادی روبرو شود.از طرف دیگر اگر فردی اینگونه رفتار کند ممکن است به نظر خیلی‌ها غیرعادی جلوه کند!
   ولی به نظر من این امر غیر ممکن نیست.به نظر شما این نوع زندگی در جامعه اکنون امکان پذیر نیست؟؟

5. لطفا مدتی به من وقت بدید تا در این مورد جستجو کنم، نظرمو میگم.

دیدگاه‌ها غیرفعال هستند.